Ne geldiyse başıma bu matematikten geldi.
Sen oradan ben buradan çıkarken karşılaşma noktamızı hiç hesaplayamadım. Senin yürüme hızını ya benimkiyle çarptım ya da böldüm ve bir türlü eşitleyemedim.
Bilemedim ne kadar zamanda benimle dolarsın bir yandan ben sürekli akarken.
Sen mi yutuyordun ben mi etkisiz elemandım unuttum.
Işık mı sesten hızlı, ses mi ışıktan bilemediğim için bağıramadım ardından. İçimden seslenemedim rüzgar söyleyeceklerimi sana getirir mi diye bilemediğim için.
Ben hep bu ilişkide sınıfta kaldım. Matematik beni yarı yolda bıraktığı için yolun ortasında hesapsız kaldım. Ya hep koştum yoruldum, ya hep yavaştım duruldum, Durdum…
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
sanki bi durulmak mı gerek nedir...
tepedeki çimenlikten seyrelemek bu alemi?
nedersin?
umut :)
Post a Comment