doğmuş çocuğa mektup

  Tatlı Duru'm 

  Her şeyin dijitalleştiği bir ortamda yaşamaya çalışıyoruz biz 

büyükler:) Yaşamımızı kolaylaştırdığına inandığımız gibi 

kocaman bir yanılsama ortamı, ne kadar tembelleştiğimizin, ne kadar 

asosyalleştiğimizin farkında olmadan tüm nimetleri iliklerimize kadar 

tek nefeste çekiyoruz, elimize kalan kocaman bir hiç.. Neyse bizim kuşak 

biraz daha hafifletilmişine maruz kaldı ama sizin kuşağı tasavvur bile 

edemiyorum... Bu teyze ne anlatıyor böyle aslında çok basit ve sade bir 

istekten yola çıkarak karmakarışık bir denkleme dönüştürdüm bu ne 

derece başarılı olabilecek mektup girişimimi bilmeden. Anlamayabilirsin 

yazdıklarımın tek kelimesini bile işte bu noktada tüm olgunluğunla 

kabul etmelisin ki teyzenin kafası çok karışık:) Nerden ve nasıl yola 

çıktım ordan başlayayım, bugün Çerkezköyden döndüm ve bu dönüş 

yolculuğu kısmen donmamla netice buldu. Buzlarım yeni yeni 

çözülüyorken aynaya baktım ki  kaşımdaki ve gözümün üstündeki

 masum kedi cırmıkları ilişti 

gözüme ve bir tebessümde çok geçmeden yerleşti yayıldı ve 

kucakladı beni senin minik kolların gibi. Bunun üzerine kalem ve 

kağıda sarılıp sana bir mektup yazmak istedim, başladım lakin şu 

teknoloji canavarı tüm acizliğiyle kuşattı ve aceleliğimden ve 

kolaycılığımdan bu yolu tercih ettim. Ama ben bir uzman kağıt belge 

çöpçüsü olarak belgeselleştşreceğim bu yaptığımı ve yıllar 

yıllar sonra sararmış ve rutubet kokusu kaplamış kağıtlardan canlı 

tanıklıklar bırakacağım sana, neden mi, cevabı çok açık , seni 

çok sevdiğimden... İnsanlar çok sevince zaman zaman saçmalarlarmış...

              Yırttığın (tırnakladığın) yerde ne gül bitti, ne de 

cennet bahçesi sadece hatırladıkça keyif veren bir tebessüm oldu.

          Öpmek için yaklaştığın ve aniden bir canavara 

dönüşüp ısırdığın burnumun sızısı çoktan yerini az önce 

bahsettiğim tebessüme bıraktı. Vücudumun herhangi bir yerinde iz 

bırakacak hertürlü yara, bere lekelerden hep kaçtım ve korktum, 

hayatımda ilk defa senin cırmaladığın izin kalmasını istiyorum 

ileride gözüne sokmak için değil tabi:) sen kocaman bir genç kız 

olduğunda sana anlatıp o günü tazelemek ve tebessümü paylaşmak 

için.

                Her doğum sancıyla açar gözlerini hayata, her 

sancı büyütür ve öğretir doğana hayatı, bu sancılar hiç son bulmaz 

çünkü dışarıda bir yaşam akıp gidiyor ve bizi de sürüklüyor 

peşinden... İşte bu sancıların en gerçeği, en güzeli ve en 

ğreticisi sen oldun benim için.. Bildiğim ve bildiğimi 

sandığım tüm sevgi hissi anlamlarını tekrar masaya yatırıp üzerinde 

düşünmemi sağladı, bir sancıyla açınca gözlerini hayata bir sancı 

saplandı işte tam oraya, sevgi böyle de birşeymiş dedirtti bana, 

böyle bir algısı, böyle bir yoğunluğu varmışı öğretti, hiç 

aklından çıkaramayacağın, hiç yok olmayacak bir duygu 

dehlizi-denizi-ummanı, her ne dersen içine aldı ve kuşattı, kuşattın 

beni. O sancı hepimiz için sancılı olacak yeni bir kapı açıyordu ama 

olmazsa olmazmış bunu anladım, iyi ki gözlerini açmışsın seni 

seviyorum